Verschillende soorten magnesium

Magnesiumchloride wordt het meest gebruikt voor transdermale absorptie, dat wil zeggen opname via de huid, terwijl het ook gemakkelijk via het maag-darmstelsel wordt opgenomen. Sinds de oudheid wordt deze vorm van suppletie gebruikt. De Dode Zee werd al door de Romeinen gebruikt voor therapeutische baden. Daarom worden de behandelingen in zoutwaterbronnen al vele jaren toegepast en nog steeds algemeen aanvaard als essentieel voor een goede gezondheid en welzijn.

Transdermaal magnesium heeft sinds 2008 een opmars gemaakt in de thuisomgeving.
Dit komt door verschillende samenhangende factoren:

• Publicaties over de superieure biologische beschikbaarheid van transdermaal magnesiumchloride. [1]
• Groter bewustzijn over structureel magnesiumtekort bij grote delen van de wereldbevolking. [2]
• Het benutten van natuurlijke magnesiumbronnen voor supplementen.

De ontdekking en beschikbaarheid van hoogwaardig natuurlijk magnesiumchloride in Nederland sinds 2008 was een belangrijke stap vooruit. Dit magnesium, bekend om zijn uitzonderlijke zuiverheid, werd snel populair voor gebruik in transdermale producten.

Steeds meer mensen kiezen voor dit magnesium en de transdermale absorptievorm, ondanks het feit dat er momenteel geen overtuigende wetenschappelijke gegevens zijn over de mate van transdermale absorptie. Het helpt zeker dat het een zuiver natuurproduct is met een speciaal mengsel van sporenelementen naast een grote hoeveelheid magnesiumchloride. Misschien belangrijker zijn:

• Minder kans op maag/darmklachten
• Het ervaren (directe) effect

Oraal magnesium

Voor oraal gebruik overheersen de zogenaamde “organische” vormen. Daarbij is het “anorganische” ion waaraan het magnesium gebonden is, in een proces vervangen door een stof uit de levende natuur, een zuur of een aminozuur. Van deze gefabriceerde verbinding is er dan in pil- of poedervorm een betere opname in het lichaam dan van de natuurlijke anorganische vormen. Dit met uitzondering van magnesiumchloride en, in iets mindere mate, magnesiumsulfaat.[3]

Deze laatste vorm wordt medicinaal (intraveneus) gebruikt. Het gebruik van magnesiumsulfaat in plaats van het lichaamseigen magnesiumchloride heeft meer historische dan medische/biologische redenen.[4]

Binnen de organische vormen voor oraal gebruik is de citraatverbinding een van de oudste en meest gebruikte. De verbinding met citrusvruchten is logisch en vooral het effect op spieren en gewrichten is goed. Het geeft ook meer energie. Een nadeel is dat er maag- en darmproblemen kunnen ontstaan.

Dit laatste is minder het geval bij magnesiumbisglycinaat. Deze speciale aminozuurverbinding wordt zeer goed opgenomen. Aan de darm-hersenas wordt een belangrijke rol in de werking ervan toegeschreven. Dit verklaart dat het vooral een positief effect heeft op het geheugen, de concentratie, het zenuwstelsel, het leervermogen en de geestelijke ontspanning (anti stress)[5].