Hier is de ingrediëntenlijst van een bekende deodorant-antiperspirant:

• Cyclomethicone en dimethicone: Siliconenolie. Hoewel de moleculen te groot zijn om in de huid te worden opgenomen, houdt de “staying power” van siliconenolie ongewenste chemicaliën langer in de huid vast.
• Aluminium zirconium tetrachlorohydrex GLY: Verstopt de poriën zodat zweet niet kan ontsnappen. Aluminium wordt al vele jaren in verband gebracht met ziekten en kanker. In een onderzoek van de Penn State University naar de opname van aluminium door de huid werd geconcludeerd dat 0,12% (4 microgram) van het aluminium dat op de oksel is aangebracht, in het lichaam wordt opgenomen. Aluminium is een metallo-oestrogeen, een stof die oestrogeen nabootst en in verband wordt gebracht met een verhoogd risico op borstkanker. Dr. Chris Exley van de Keele University in het Verenigd Koninkrijk heeft een verband aangetoond tussen het ontstaan en de plaats van borstkankergezwellen en de toename van antitranspiratiemiddelen op basis van aluminium. Vrouwen die zich scheren onder hun oksels kunnen meer van het metaal opnemen via micro-abrasies in de huid. Aluminium hoopt zich in de loop van de tijd op in het lichaamsweefsel, dus als je 4 microgram dagelijks gebruik van deodorant vermenigvuldigt met een levenslang gebruik, heb je een ernstige toxische blootstelling.
  Dr. Exley adviseert mensen om aluminium in voedsel en cosmetica te vermijden, en om silicarijk water te drinken om aluminium dat zich in het lichaam heeft opgehoopt uit te logen.
• Stearyl alcohol: Emulgator. Het is een niet-irriterende, vette alcohol uit dierlijke of plantaardige vetten.
• C12-15 alkylbenzoaat: Dit is een parabeen, een hormoonverstoorder. In een studie uit 2004 werd parabeen aangetroffen in meer dan 90% van de borstkankertumoren bij mensen.
• PPG-14 butylether (polypropyleenglycol): Penetratieversterker.
  PPG is het polymeer van propyleenglycol – in wezen zijn het gebonden ketens van propyleenglycol. Propyleen wordt geproduceerd uit fossiele brandstoffen tijdens het olieraffinageproces. Het kan de huid en de slijmvliezen irriteren. PPG moet nog door het Cosmetic Ingredient Review Panel als veilig worden beschouwd.
• Gehydrogeneerde ricinusolie: Een harde was die wordt gemaakt van de zaden van de ricinusplant. Het is hitte- en waterbestendig. Castorolie heeft een lange traditie als huismiddeltje. Er ontstaan problemen door de manier waarop de plant wordt geteeld en de zaden worden behandeld. Tegenwoordig wordt de plant geplant in uitgeputte grond, bedekt met pesticiden, geëxtraheerd met een chemisch oplosmiddel, gebleekt en vervolgens zwaar bewerkt, waarbij de heilzame elementen uit de olie worden gestript. Vervolgens wordt de olie gehydrogeneerd, en dit proces kan nog meer onzuiverheden introduceren. Bij hydrogenering vindt een chemische reactie plaats tussen waterstof en de olie met behulp van een chemische katalysator, waardoor de moleculaire structuur van de ricinusolie in zijn geheel wordt gewijzigd.
• Polyethyleenglycol (PEG) en Steareth 100: Beide worden verwerkt met uit aardolie gewonnen ethyleenoxide. Een van de bijproducten van ethoxylering is 1,4-dioxaan, een bekend carcinogeen, dat in PEG en Steareth 100 aanwezig blijft tenzij het opzettelijk wordt verwijderd. Hoewel het niet duur is om het te verwijderen, vermijden de meeste bedrijven deze stap. 1,4 dioxaan wordt beschouwd als een secundair ingrediënt en zal in de ingrediëntenlijsten ontbreken.
• Helianthus annuus zaadolie: Zonnebloemolie. Het wordt gebruikt voor zijn gladmakende eigenschappen. De olie wordt sterk geraffineerd voor cosmetisch gebruik; ze wordt met hexaan geëxtraheerd, ontgomd, geneutraliseerd en gebleekt. De resulterende olie is tijdens het raffinageproces door allerlei chemische toxines aangetast, en de kleur en geur lijken maar weinig op de vers geëxtraheerde zonnebloemolie.
• BHT: Een conserveringsmiddel. De metabolieten van BHT, een fel betwist additief voor levensmiddelen en cosmetica, worden ervan verdacht tumoren en maligniteiten te veroorzaken. Meerdere studies hebben geconcludeerd dat BHT zich ophoopt in het weefsel, leververgroting kan veroorzaken en de celontwikkeling kan schaden. Sinds de jaren zeventig zijn er meldingen van BHT dat het hyperactiviteit bij kinderen veroorzaakt.
• Citroenzuur: Een conserveringsmiddel dat ook de pH in cosmetische producten in evenwicht brengt.
• Benzylbenzoaat: Conserveermiddel en fixeermiddel. Zoals veel ingrediënten werd benzylbenzoaat aanvankelijk op natuurlijke wijze gewonnen uit de essentiële olie van kaneel en in zijn geheel gebruikt. Die tijd is voorbij. Het wordt nu in een laboratorium gemaakt en in verband gebracht met een jeukende huid, blaarvorming en problemen met het zenuwstelsel.
• Benzylalcohol: Werkt als een antibacterieel en antischimmelmiddel. Alcoholen zijn zeer uitdrogende en irriterende oplosmiddelen, gemaakt van propyleen, een aardoliederivaat. Zij onttrekken de natuurlijke zuurmantel van de huid, waardoor de cellen uitdrogen en het lichaam kwetsbaarder wordt voor bacteriën en virussen.

Bovendien worden de mensen die het ricinuszaad oogsten, blootgesteld aan een ernstig gezondheidsrisico; ricinus bevat het uiterst giftige ricine dat permanente zenuwschade kan veroorzaken.

Vaak wordt aan gehydrogeneerde ricinusolie PEG toegevoegd, die wordt vermeld als PEG#

Gehydrogeneerde ricinusolie. PEG brengt een hele nieuwe reeks problemen met zich mee…

Sommige studies hebben PEG in verband gebracht met leukemie en ook met baarmoeder-, borst- en hersenkanker.

Dit zijn allemaal nepparfums in de antitranspirant: Alpha isomethyl ionone, Benzyl salicylate, Butylphenyl methylpropional, Citronellol, Geraniol, Hexyl cinnamal, Hydroxycitronellal, Isoeugenol, Limonene en Linalool.

Aangeprezen als een veilig alternatief voor antiperspirant, hebben kristallen deodorantstenen de laatste jaren aan populariteit gewonnen en zijn gemakkelijk verkrijgbaar in natuurvoedingswinkels. De consument weet niet dat deze deodorantkristallen van aluin zijn gemaakt, en de aluin die het meest in de cosmetica-industrie wordt gebruikt is kaliumaluminiumsulfaat. Alweer aluminium!