Omdat ik op dat moment zelf niet naar een boekhandel kon, heb ik mijn moeder gevraagd om een boek voor mij te halen over communicatie met bomen en planten. Ik was extatisch en geïnspireerd door de gedachte een verbinding te hebben gemaakt met de bomen. “The Call of the Rose” was de titel van het eerste boek dat ik over dit onderwerp las. Het was de eerste van velen. Ik was helemaal gefascineerd en dompelde me onder in deze nieuwe, fascinerende wereld die ik me in mijn stoutste dromen nooit had kunnen voorstellen. Was het echt mogelijk om op een of andere manier met planten en bomen te communiceren? Was het mogelijk om zelfs over grote afstanden met hen in contact te komen? Was wat ik voelde echt? Ik heb geleerd: Ja. Alles is verbonden.
Nadat ik gestopt was met mijn medicatie en mijn eetpatroon volledig had veranderd, begon ik mijn dag altijd met een glas olijfolie en een scheutje citroen en balsemde ik mezelf met olijfolie, zowel buiten als binnen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Ik voelde de eerste kleine, positieve verandering op de negende dag van mijn zelf gecreëerde therapie. Ik werd gevoeliger en kon mezelf steeds beter waarnemen. Met elke kleine prestatie groeide mijn vertrouwen dat niemand anders beter dan ik kan weten wat goed of niet goed voor me is. Ik ontdekte mijn innerlijke arts – die in ons allemaal sluimert.
” Ik wilde het ambacht leren om eersteklas olijfolie te produceren en mensen die, net als ik, zo dol waren op de olijfbomen, de kans bieden om in de toekomst hun olie van hun eigen olijfboom te halen. ”
Na nog eens 176 dagen “in mezelf voelen”, 176 dagen zonder een enkele terugval, was ik volledig hersteld. Ik kon weer op de zijkant van mijn hart slapen, had geen zweren meer, mijn huid zag er gezond uit als nooit tevoren en ik was vol vitaliteit. Ik had dit allemaal bereikt met de kracht van de olijfboom, en, belangrijker nog, zonder enige bijwerkingen.
Ik had geen flauw idee van landbouw en ik wist ook niet hoe ik olijfolie van hoge kwaliteit moest produceren. Maar tijdens de maanden waarin ik me door de bomen begeleid, ondersteund en zelfs beschermd voelde, werd het duidelijk dat ik, tegen alle verwachtingen in, het pad van de olijfbomen zou bewandelen.
Ik bestudeerde deze prachtige creaties, las alles wat er in de literatuur te vinden was en probeerde verschillende olijfolie uit in ontelbare blinde proeverijen. In 2001 vertrok ik naar Italië, eerst naar Toscane en later naar Apulië. Ik wilde eindelijk mijn bomen kunnen aanraken, ze knuffelen, nog dichter bij ze zijn. Ik wilde het ambacht leren om eersteklas olijfolie te produceren en mensen die, net als ik, zo dol waren op de olijfbomen, de kans bieden om in de toekomst hun olie van hun eigen olijfboom te halen. Na vele lunches met olijfboeren en veel wijn, slaagde ik erin mijn charmante idee over te brengen met behulp van mijn zeer kleine Italiaanse taalvaardigheid en met mijn handen en voeten dansten de boeren op de tafels omdat ze al tienduizenden voor ogen hadden bomen worden verkocht.
Ik woonde toen zes maanden in Florence en dacht dat de vele toeristen die hier regelmatig kwamen, honderden van hen er zeker van zouden dromen om hun olijfolie uit hun eigen boom te halen. Daarom maakte ik twee grote posters (80x120cm) met het opschrift “Your very own 100-year old olive tree” en liep ik ingeklemd tussen een poster aan de voorkant en een aan de achterkant door het oude centrum van Florence langs honderden toeristen. Helaas zonder ook maar één positief resultaat.
Ik wilde mijn idee ook presenteren aan een paar boeren in Apulië. Op een ochtend leerde ik het grasgroene, bittere elixer van het olijfblad kennen, dat elke ochtend vers werd gemaakt volgens een heel oud recept dat van generatie op generatie werd doorgegeven. Deze familie gebruikte ook olijfbladschnaps als wondermiddel. Ik was gefascineerd – vooral toen ik ontdekte dat wat mij heeft genezen, namelijk kostbare polyfenolen zoals Oleuropein en Hydroxytyrosol, tot 3000 keer geconcentreerder in het olijfblad worden aangetroffen dan in hoogwaardige olijfolie. Deze polyfenolen dienen ook als betrouwbare bescherming voor de olijfboom tegen schadelijke invloeden en zorgen ervoor dat deze tot 4.000 jaar in de hoogste vitaliteit kan leven. Voor mij is dit gewoon magisch, fantastisch en ongelooflijk tot op de dag van vandaag.
”Het idee was geboren om zo’n elixer te ontwikkelen voor dagelijkse consumptie. Dus pakte ik Joaquins kettingzaag en dwaalde rond in mijn bosje in de regen, door de duisternis om voor mezelf een boomhut te bouwen midden in mijn eerste olijfgaard.”
Het idee was geboren om een dergelijk elixer te ontwikkelen voor dagelijkse consumptie. Ik vertelde mijn vriend Joaquin in Andalusië over mijn plannen, die me vertelde dat Santiago, de “bijenfluisteraar” in Arroyomolinos de Léon een van zijn olijfgaarden aan mij zou verkopen. Dus vertrok ik met de auto, 3.500 kilometer van Apulië in Zuid-Italië naar Andalusië. Het was heerlijk om in de auto te slapen en de nachten door te rijden met al die fascinerende ideeën over de olijfboom in mijn hoofd. Kort daarna was ik echt de trotse bezitter van mijn eerste olijfgaard. Santiago, de bijenfluisteraar, had eigenlijk afscheid genomen van een van zijn kleine bosjes en had het aan mij verkocht. 120 bergolijfbomen op ongeveer 12.000 vierkante meter, allemaal rond de honderd jaar oud. Ik was zo blij en dankbaar dat ik te opgewonden was om ’s nachts te slapen. Dus pakte ik Joaquins kettingzaag en dwaalde rond in mijn bosje in de regen, door de duisternis om voor mezelf een boomhut te bouwen midden in mijn eerste olijfgaard.
Ik experimenteerde met het olijfblad en ontwikkelde het buitengewone elixer dat ik in Apulië leerde kennen. Op basis hiervan ontwikkelde ik een zeer bitter smakend eerste elixer uit de bladeren van mijn eigen bergolijfbomen, die ik in flessen vulde en naar verschillende natuurgenezers en alternatieve genezers stuurde, evenals naar mijn eerste kleine klantenlijst van olijfboomliefhebbers .
Ondertussen vergezelde Joaquin me naar de kathedraal in Sevilla, die veel toeristen trekt om deel te nemen aan de processies. Een beetje beschaamd bleef hij aan mijn zijde toen ik opnieuw reclame maakte voor mijn olijfbomen met mijn posters op mijn buik en rug. We raakten in gesprek met enkele mensen maar verkochten nog steeds niets.
Weken gingen voorbij en ik wachtte nog steeds op feedback van de artsen en klanten naar wie ik mijn zelfgemaakte elixer had gestuurd om te testen. Natuurlijk begon ik te twijfelen. Hoe zou dit in hemelsnaam kunnen – zonder enige ervaring of de nodige kennis, gewoon op intuïtie? ‘Het is gewoon niet genoeg,’ zei ik tegen mezelf. En zoals altijd, toen ik op het punt stond alles voorgoed op te geven, was er een teken. Zo gaat het tot op de dag van vandaag. Opeens kreeg ik bedankbriefjes van klanten waar ik nog steeds kippenvel van krijg. Ze waren zo ontroerend. Ik was geëlektrificeerd en gemotiveerd tot het punt van mijn vingertoppen en dacht meteen aan veel meer dan alleen een enkel product. Ik stelde me iets holistisch voor, een olijfboomtherapie in luxe spa’s, mediterrane Ayurveda met behandelingen over meerdere dagen en weken. Hier wilde ik ook de olijfboommeditatie integreren die ik jaren eerder had beoefend.
Een uitgebreid, holistisch therapieprogramma zoals ik me dat voorstelde, vereiste producten voor uitwendige toepassing, zoals crèmes, oliën en serums voor de huid. Waar is een crème van gemaakt en welke rol kan en moet de olijfboom hierin spelen? Dit alles was nieuw terrein voor mij, omdat ik voorheen geen affiniteit had met cosmetica – ik gebruikte nog steeds mijn olijfolie om mijn huid te verzorgen. Hoe moet ik de kennis verkrijgen hoe ik een crème kan ontwikkelen zodat deze de gewenste resultaten behaalt? Ik zei gewoon tegen mezelf: “Wat je van binnenuit heeft genezen, kan gewoon het beste zijn voor de buitenkant, voor ons grootste orgaan, onze huid. Dus begon ik de samenstelling van huidverzorgingsproducten te bestuderen en ontdekte dat bijna elk product “aqua” – water – bovenaan de ingrediëntenlijst had staan: water, gevolgd door vele andere ingrediënten.
”Ik stelde me iets holistisch voor, een olijfboomtherapie in luxe spa’s, mediterrane Ayurveda met kuren over meerdere dagen en weken. Hier wilde ik ook de Olijfboommeditatie integreren, die ik zelf jaren eerder had beoefend. ”
Toen ik een van de oude kruidenvrouwen in het dorp vroeg welke ingrediënten ze in een crème zouden gebruiken, naast en als aanvulling op de kracht van de olijfbomen, antwoordde ze: “Kijk eens wat er rondom de olijfboom groeit. goed mee en creëert beschermende en duurzame synergieën. Anders zou het daar niet groeien.” Ik was onder de indruk van hoe eenvoudig en duidelijk de natuur werkt.
Enige tijd later kreeg ik eindelijk antwoord op mijn belangrijkste vraag. Een antwoord dat in eerste instantie ondenkbaar was voor mij en alles veranderde: elk huidverzorgingsproduct dat het woord “aqua” op de eerste plaats van de INCI-lijst laat zien, is gebaseerd op maar liefst 70% gedestilleerd watergehalte, plus ongeveer 25% van oliën en emulgatoren, die het water en de olie verbinden. Hier vertrouwt de industrie op oliën die idealiter niet meer veranderen en een lange houdbaarheid hebben. Het zijn dus geraffineerde oliën die alle vitaliteit hebben verloren of minerale oliën die de huid aanzienlijk kunnen beschadigen. “Dus er is nog maar ongeveer 5% over voor echte, actieve ingrediënten?” Vroeg ik mezelf. En ontdekte, dat het nog minder is, omdat de meeste producten extra conserveermiddelen en geurstoffen bevatten.
Ik was sprakeloos. Tegelijkertijd ontstond het idee om de ca. 70% watergehalte met het zeer bioactieve celelixer van het olijfblad en de geraffineerde oliën met de autochtone Arbequina-olie van mijn bergolijfbomen, die lijkt op de natuurlijke lipidelaag van onze huid. Door zijn vitaliteit heeft het het vermogen om de celvernieuwingsprocessen van de huid te ondersteunen.
Elke seconde sterven 10 miljoen cellen in het menselijk lichaam, terwijl 10 miljoen cellen opnieuw geboren moeten worden. In elk van de ca. 50 biljoen cellen (ofwel 50.000 miljard) waaruit we bestaan, 100.000 chemische reacties vinden elke seconde plaats om het hele organisme draaiende te houden. 100.000 in elk van die 50 biljoen cellen. Hoe belangrijk is het dan om deze cellen in hun vernieuwingsprocessen te ondersteunen met zeer actieve ingrediënten? Alleen levende ingrediënten kunnen dat.
Ik wist dat er een lange weg voor me lag om het eerste prototype van mijn eigen cosmeticalijn te ontwikkelen.
Ik wilde mijn mooie idee van de olie van mijn eigen bergolijfboom nog niet opgeven, dus was ik van plan om naar Japan te reizen. Ik was ervan overtuigd dat de mensen daar positief zouden reageren op mijn posters en heel snel zouden reageren op mijn idee. Ik schraapte mijn laatste geld bij elkaar en ging naar het vliegveld in Madrid om de reis naar Japan te maken. Helaas was het net genoeg om San Francisco te bereiken. Voor veel geld liet ik daar posters maken. Vanaf dat moment stond ik op de hoek naast een fruitkraam en op de Boerenmarkt, in het weekend. Maar ook hier: er was geen andere reactie dan medelijdende blikken.
Ondertussen woonde ik op het eiland Mallorca, de geboorteplaats van mijn beide dochters, en begonnen we het elixer van het olijfblad te ontwikkelen en uiteindelijk met succes te verkopen. Tegelijkertijd lieten experimenten met de eerste huidverzorgingsproducten zien waar we nog aan moesten werken: het chlorofyl in de olijfboombladeren kon niet worden gestabiliseerd; na korte tijd kregen de producten een bruinachtige tint.
Eindelijk was het zover – de eerste crème en het eerste serum waren geboren, evenals 9 andere producten waarmee ik mijn droom van Olive Tree Therapy wilde realiseren.
Met hotel “Son Brull” had ik een van de mooiste huizen op Mallorca gekozen om ons idee van een exclusieve OLIVEDA SPA te realiseren. Ik gaf de Olive Tree Therapy de ambitieuze slogan “10 jaar in 14 dagen” en de Mallorcaanse pers begon met grote krantenkoppen over mijn project te berichten. De druk was groot, vooral omdat ik de therapie in deze vorm nog nooit eerder had geprobeerd en ook niet wist of er echt meetbare resultaten konden worden bereikt en binnen 14 dagen aan de pers konden worden gepresenteerd.