Heb je nog meer bewijs nodig dat het moederschap de beproevingen van een krijger beter weerspiegelt dan het rustige beeld dat door de eeuwen heen is gepropageerd? Feministische filosofen hebben dit traditionele beeld bekritiseerd en benadrukt dat het moederschap een sociaal geconstrueerde rol is die vaak wordt gebruikt voor genderdiscriminatie. De Letse auteur en kunstcritica Jana Kukaine daagt deze opvatting uit in haar boek Beautiful Mothers. Vrouw. Lichaam. Subjectivity (Neputns, 2016), waarin ze suggereert dat het concept van natuurlijk moederschap een maatschappelijke illusie is. Kukaine benadrukt dat moederschap traditioneel verbonden is met natuur, lichamelijkheid, instinct en emotie.
“Het kind is geen buitenwereldse gebeurtenis die zich buiten tijd en ruimte afspeelt, maar het is de totaliteit van echte zorgen en bezorgdheid, slapeloze nachten, lezingen, lege borden, geschaafde knieën, tranen, paardenspel, lachen en een liefdevolle aanraking. (…) Hoe duidelijker vrouwen hun ervaringen verwoorden, zonder bang te zijn ook over de moeilijke, wanhopige, droevige en teleurstellende momenten te praten, hoe voller het beeld en hoe authentieker de trekken op het beschouwende gezicht van de Madonna. Immers, een eerlijke articulatie van de ervaringen van vrouwen zal leiden tot vruchtbare discussies en de verandering van de feitelijke praktijk van het moederschap.”